Nerwica jest przykładem choroby cywilizacyjnej. Rozpowszechnienie nerwic narasta. Z każdym rokiem rytm współczesnego życia przyspiesza. Ogromny przepływ informacji, stres, niekorzystne warunki środowiskowe, przepracowanie, problemy i konflikty osobiste są przyczyną przeciążenia emocjonalnego, które niekiedy prowadzi do zaburzeń układu nerwowego – nerwic. Nic więc dziwnego, że z roku na rok coraz więcej osób zgłasza się do naszej kliniki z tym problemem. Przecież osteopatia jest w stanie dosłownie od pierwszych sesji przynieść pacjentowi nerwicy odczuwalną ulgę, a z czasem pomóc całkowicie wyleczyć się z tej choroby.
Co to jest nerwica i jakie są jej objawy?
Nerwica (z greckiego „neuron” – nerw) to zbiorcza nazwa szeregu zaburzeń nerwowych, które występują w wyniku urazów psychicznych. Komórki mózgowe nie ulegają zniszczeniu, zaburzeniu ulega jedynie ich funkcja, dlatego zaburzenia te nazywane są zaburzeniami czynnościowymi.
Zaburzenie to może wystąpić u każdego, niezależnie od ogólnego stanu zdrowia, choć istnieją do niego predyspozycje genetyczne. Statystycznie mężczyźni są mniej podatni na nerwice niż kobiety. Często zaburzenia te występują u dzieci.
Sam termin „nerwica” jest od dawna częścią naszego życia, od czasów Freuda. Jest to jedna z najczęstszych chorób neuropsychiatrycznych naszych czasów.
Charakterystyczne objawy psychiczne nerwicy to niezdecydowanie, problemy z komunikacją, niechęć, cynizm, chroniczny lęk i ataki paniki. Samoocena może być również nieadekwatna, wahająca się od niskiej do wysokiej. W tym samym czasie, osoba doświadcza ciągłego emocjonalnego niepokoju, czasami bez wyraźnego powodu, i może reagować boleśnie na głośne dźwięki, jasne światła i wahania temperatury.
Fizjologicznie stany lękowe mogą powodować bóle głowy, bóle serca, dystonię, zmęczenie, pocenie się, zawroty głowy i bóle brzucha. Brak snu i apetytu nie są rzadkością, a praca układu pokarmowego może być zaburzona.
Główne formy choroby:
- neurastenia;
- nerwica histeryczna;
- depresja nerwicowa;
- nerwica obsesyjno-kompulsyjna.
Często na tle nerwicy osoba może rozwinąć zaburzenia czynnościowe w pracy narządów wewnętrznych. Na przykład często występuje refluks żołądkowo-przełykowy, który ma charakter psychogenny.
Cechami charakterystycznymi nerwicy, które odróżniają ją od wszystkich zaburzeń psychicznych, są uwarunkowania choroby czynnikami psychogennymi, odwracalność zaburzenia, brak zmian osobowości i objawów psychotycznych, bolesność objawów patologicznych dla pacjenta, a także zachowanie przez pacjenta krytycznego stosunku do siebie.
Dlaczego dochodzi do nerwicy i jak się ją leczy?
Nerwica jest to chroniczne zaburzenie wyższej aktywności nerwowej, które pojawia się z powodu przeciążenia kory mózgowej.
Psychoanalitycy uważają, że to zaburzenie jest spowodowane przez ukryty konflikt psychologiczny wynikający z różnych indywidualnych przyczyn. Zwykle opiera się na niezdolności jednostki do rozwiązywania sprzeczności między sobą a otoczeniem oraz niezdolności do przystosowania się do sytuacji. Niektórzy naukowcy przywiązują szczególną wagę do deficytu miłości rodzicielskiej w dzieciństwie, który jest następnie przyczyną stanów neurotycznych, lęków i agresji.
Przyczyny nerwic nie są jednak wyłącznie psychologiczne. Istnieją czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania. Należą do nich:
- stres;
- przepracowanie;
- ciągłe obciążenie psychiczne;
- nadwyrężenie emocjonalne;
- niedobór snu;
- uraz czaszki;
- osłabienie organizmu z powodu choroby;
- palenia tytoniu, picia alkoholu i zażywania narkotyków.
Nerwice u dzieci mogą powstawać na skutek różnych chorób, urazów (fizycznych i psychicznych) lub niewłaściwego wychowania. Jeśli rodzice ignorują życzenia dziecka, są zbyt natrętni, niegrzeczni lub agresywni, może to spowodować u dziecka nerwicę.
Osteopatyczne leczenie nerwicy
Osteopatia postrzega ciało ludzkie nie jako zbiór narządów, ale jako zintegrowany system. Jeśli coś jest nie tak w sposobie działania, objawia się to w postaci choroby. Ale to nie chorobę należy leczyć, lecz zająć się jej pierwotną przyczyną, aby ją wyleczyć – właśnie to z powodzeniem robi osteopatia.
rzede wszystkim osteopata usuwa z ciała napięcia i skurcze, które wynikają z ciągłego przeciążenia emocjonalnego. Dzięki temu wszystkie narządy wewnętrzne mogą normalnie funkcjonować.
Osteopata poszukuje dysfunkcji leżącej u podstaw choroby. Po jej wyeliminowaniu człowiek czuje się lepiej, jest bardziej zrelaksowany, a jego stan emocjonalny stabilizuje się. Techniki Osteopatii pomagają zharmonizować funkcjonowanie układu nerwowego i hormonalnego, znormalizować mózgowy przepływ krwi, krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego, co prowadzi do poprawy funkcjonowania tkanki mózgowej.
Często już po pierwszej sesji pacjenci odczuwają znaczną ulgę – znika napięcie, znika ból, stabilizuje się tło emocjonalne, poprawia się zdolność do pracy, poprawia się sen i apetyt, poprawia się nastrój.
Metody osteopatyczne stosowane w leczeniu nerwic, nawet w ciężkich przypadkach, są bardzo skuteczne i pomagają pacjentom w pokonaniu choroby.
Podsumowanie
Depresja naczyniowa stanowi palący problem kliniczny, który wymaga szczególnego podejścia do diagnostyki i leczenia. Wczesne wykrycie zaburzeń depresyjnych u chorych z zaburzeniami krążenia mózgowego ma duże znaczenie dla wyboru optymalnej taktyki terapeutycznej i ogólnego rokowania. W tym przypadku za optymalne dla korekcji depresji u tych chorych uważa się leki wysoce selektywne wobec mózgowego układu serotoninergicznego, ponieważ korzystnie wpływają na sferę poznawczą, a ich podawaniu towarzyszą minimalne działania niepożądane.
